دست های انتظارم به آسمان رسیده

عزیزترین عزیز جان و دلم؛

هوای عاطفه دنیا ابری است،

دلم گرفتارتنگ غروب است؛

همواره به چشم هایم التماس می كنم كه تا تورا ندیده،كم سو نشود؛

خودم راپیوسته به دامان خواهش دست هایم می اندازم

كه روزی هزار بار نام تو رادر مركز قلبم با خط درشت بنویسد.

همه روزه منّت زبانم را می كشم كه همواره تورا زمزمه كند.

هیچ شاعری نیست كه بتواند خوبی های تو را در غزل،

جاودانه كند یا عشق خودش را به تو،در قالب قصیده ای رسیده و ناب،

به بازار عاشقان روانه كنند.

ای محبوب روزهای آفتابین دنیا؛ ای معشوق همه ما؛

ای زیبا ترین چهره آفرینش؛

بگو گیسوان شب های تار فراق، سرشاخه های بلند باغ وجود تورارهاكنند.

بگوآفتاب در برابرت زانوبزند؛

بگو آسمان،جبهه سای همه آدینه هایی شودكه

گمان می برد تو آن ها را آبی تر و نورانی تر خواهی كرد.

نازنین؛

نیازما را ببین.

قلب های مجروح گنجشك های زمین،فریادرس زمان رامی طلبند وهمه آسمانی ها،

روی ماه تو راازدورمی بوسند.

پیراهن اندیشه من به یمن و بركت نام تو،سپید مانده است.

دلم هوای پریدن به كوی تورا دارد.

دست های انتظارم به آسمان رسیده.

همه مردم دیار من سینه چاك رویت خورشیدند.

همه از جان ودل،تو را می جویند.

همه نام مقدس تو را زمزمه می كنند.

همه خویشتن را فدایی گام خای تو می دانند.

ای گل اندام؛دامان حوصله من چقدر كوتاه است،

ای كاش ردای گلباران نوازش كلام تو را بر دوش گوش وهوش خویش ببینم.

ای كاش سروشی در گوش جانم نغمه پردازی كندكه؛

((هان و هان؛خود را به گامهای محبوب برسان))

ای معشوق عارفان؛

ای یوسف عاشقان؛

ای امید دار ودیارمان؛

شكوفه های انتظارما را بشكوفان ودر این دنیای پرطوفان،

ساحل دست های مهربانت را به ما برسان.